ODRĘBNOŚĆ PERSPEKTYWY DRAMATURGICZNEJ
To, co charakterystyczne dla koncepcji Goffmana, zawiera się w na- stępującym stwierdzeniu: „Trzeba zwrócić uwagę, że chociaż zrąb faktów za każdym razem jest ten sam, każda perspektywa nadaje poszczególnym faktom inną wagę i inaczej je porządkuje” (s. 308). Zarazem autor wskazuje, co mają ze sobą wspólnego dotychczasowe perspektywy i nowa perspektywa dramaturgiczna.Można zatem powiedzieć, że wcześniej przytaczane zarzuty są nietrafne. O ile bowiem w niektórych momentach analiza Goffmana istotnie koncentruje się na epizodach społecznych, na interakcji jako „spotkaniu i „okazji”, to zarazem nie zamierza konkurować z ujęciem strukturalnym czy analizą historyczną procesów społecznych. Goffman mówi nawet, że „stosunki między instytucjami stanowią samodzielny obszar badawczy i powinny być rozpatrywane analitycznie jako część innego porządku faktów, porządku instytucjonalnej interakcji”.
