ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA SIEBIE
Odpowiedzialność za siebie i pierwotna (nie dopiero brana swobodnie z poczuciem odpowiedzialności za siebie) współodpowiedzialność osoby właśnie ściśle wiążą się ze sobą i stanowią jedność (zusammenfallen). W całej zatem dziedzinie form sympatii (Sympathien) i rodzajów miłości kosmiczno-witalne odczucie jedności i akosmistyczna miłość do osoby — oparta na miłości do Boga — stoją, że tak powiem, na przeciwstawnych biegunach.Między nimi, poniekąd jako stopnie, znajdują się wszystkie inne ich [tj. sympatii i miłości] formy. Kto na tę drabinę chciałby wejść, ten spadnie, jeśli zamierza uczynić drugi krok przed pierwszym.Wykazałem, że wspólodczucie stanowi ostateczną pierwotną funkcję ducha, która w żaden sposób nie powstała w życiu jednostki na drodze genetyczno-empirycznej z innych procesów, takich jak reprodukcja, naśladowanie, iluzja, halucynacja. Znaczy to nie tylko, że sympatia jest „wrodzona” (każdemu pojedynczemu człowiekowi), lecz także, że w ogóle należy do konstytucji wszelkich istot czujących.
